Pura-pura Sakit

Salam Jumaat semua,

Semalam saya ada sambung perbicaraan bagi kes Fasakh yang mana saya merupakan Panel Biro Bantuan Guaman  (BBG) yang dah bertukar nama kepada Jabatan Bantuan Guaman (JBG). saya mewakili si isteri selaku Plaintif dalam kes tersebut. Sepatutnya petang semalam ditetapkan untuk keterangan utama Defendan iaitu si suami. Malangnya, Defendan memaklumkan hasrat hatinya untuk tangguh bicara. Suka suki hati dia je nak tangguh kes. Dah la Plaintif sanggup cuti dari kerja dan hadir ke Mahkamah untuk meneruskan perbicaraan. Geram saya dengar Peguam Syarie Defendan bagitahu hal sebenar. Defendan memang keras kepala dan degil. Nak orang ikut cakap dia je. Mane boleh macam tu pakcik. Bertolak ansur la sikit. Peguam Syarie Defendan pun malas nak layan karenah dia. Kadang-kadang bila kami bertegas dan "garang" mula la anakguam kata peguam tak nak sebelah anakguam. Maaf la ye wahai anak-anak guam sekalian. Kami bekerja atas prinsip memberi hak pada yang berhak. Kalau terang-terangan dah buat salah takkan la kami nak sokong anda lagi. Ada paham??? Sabo-sabo ye cik Peguam. Dah membebel pulak. Sebenarnya, saya nak ceritakan apa yang berlaku petang semalam. Sewaktu saya bangun untuk memaklumkan pada Tuan Hakim kata-kata mukaddimah selaku Peguam Syarie Plaintif, saya memaklumkan bahawa petang semalam merupakan sambung bicara bagi keterangan utama Defendan. Mohon pengesahan daripada Peguam Syarie Defendan. Beliau telah mengesahkan kehadiran anakguam dan apa yang saya maklumkan sebelum itu serta memberitahu Mahkamah tentang hasrat anakguam beliau untuk menangguhkan perbicara dengan alasan SAKIT KEPALA. Kemudian, beliau meminta anakguamnya memberi pengesahan pada Mahkamah. Dengan alasan sakit kepala dan tanpa rasa bersalah Defendan mohon untuk tangguh. Saya bantah dan kata pada Mahkamah bahawa Plaintif telah hadir dan Defendan kelihatan sihat sahaja. Saya mohon perbicaraan diteruskan. Berlaku bantah membantah antara saya dan dan Defendan. Tuan Hakim memberi pertimbangan dan peluang terakhir pada Defendan untuk tangguh perbicaraan. Akan datang sakit atau apa sahaja tiada alasan untuk tangguh bicara dan Mahkamah mengarahkan Defendan membayar kos kepada Plaintif. Puas hati saya. Kemudiannya, tetiba sahaja Defendan bangun dan minta pandangan Mahkamah berkaitan kes mereka. Tuan Hakim memberi pendapat beliau dengan sebaiknya supaya Defendan berfikir masak-masak untuk teruskan kes ini. Beliau menasihati Defendan supaya melepaskan Plaintif dengan cara baik. Sekiranya diteruskan kes Fasakh ini akan terbongkarlah segala aib dalam rumahtangga mereka pada orang ramai kerana perbicaraan dibuat dalam dewan terbuka. Saya dan Plaintif hanya berpandangan dan senyum sahaja. Dari percakapan Defendan tersebut Tuan Hakim dah boleh baca macam mana perangai sebenar Defendan. Minta nasihat dan padangan Tuan Hakim tapi bila diberi pandangan melenting pula. Siap Tuan Hakim bagi sindiran pedas lagi. Terngiang-ngiang lagi kata Tuan Hakim 'Pada saya kalau orang dah tak nak pada kita tak perlulah kita terhegeh-hegeh minta orang kembali suka pada kita. Lepaskan la isteri kamu dengan cara yang baik." Wowww..sentap kata-kata Tuan Hakim sambil pandang ke arah saya. Siap kata lagi semoga kamu diberi HIDAYAH untuk membuat keputusan terbaik dalam rumahtangga kamu. Nama saya juga disebut-sebut Tuan HAkim ni. Kembang-kempis hidung saya. hehehehe. Setiap kali saya berada dalam dewan Tuan Hakim ni mesti dengar nama saya disebut-sebut kepada mana-mana pasangan suami isteri yang degil termasuklah pihak-pihak dalam kes yang saya kendalikan. Tuan Hakim pun penat nak melayan karenah pihak-pihak yang ego dan bodoh sombong tentang hukum hakam dan undang-undang. Paling haru bila Defendan dengan lagak kurang ajarnya boleh marah-marah Plaintif depan Tuan Hakim. Sekali Tuan Hakim sound Defendan dengan kata-kata "Tak pe lah Defendan tadi encik kata sakitkan nanti kalau saya keluar perintah menghina Mahkamah tak pasal-pasal kena masuk jail pulak. Encik juga kata sakit tadi. Kalau pengsan dalam Mahkamah nanti masuk paper kata Hakim buat apa pada pihak-pihak sehingga pengsan". Saya gelak je dengar Tuan Hakim bagi kuliah asar berjela-jela semalam. Apa la Defendan ni, kata sakit tapi boleh pulak bercakap panjang lebar dan bertikam lidah dengan Tuan Hakim tapi suruh bagi keterangan mengelak pulak. Pura-pura sakit je. Tapi saya dan Peguam Syarie Defendan sangat-sangat berpuas hati dengar Tuan Hakim "basuh" Defendan kaw-kaw. Biar Defendan tahu yang kami bukan suka-suka nak sebelahkan siapa-siapa. Oh ye lupa nak bagitahu sebelum masuk dewan, Defendan telah bertindak kasat pada Plaintif dengan mencekak leher Plaintif di pintu dewan. Sungguh kurang ajar Defendan ni. Nasib saya tak nampak. Kalau tidak memang nak kena silat dengan saya. Main kasar pulak Defendan ni. Bulan lepas dah bagi ceramah free kat saya masa saya panaskan enjin kereta selepas bicara. Nak marah pada Plaintif lepaskan kat saya pulak. Banyak cantik muka kamu. Saya buat tak layan je. Macam-macam hal ragam pihak lawan ni. Semalam dia tak berani nak buat apa-apa pada Plaintif lagi bila tengok saya berjalan seiring dengan Plaintif. Egonya lelaki itu. Ya Allah, jauhilah saya daripada mendapat suami bersikap seperti Defendan. Aamiin 100x. Itulah antara pengalaman saya sepanjang bergelar Peguam Syarie. Saya lebih suka orang kata saya garang daripada mudah dipijak-pijak orang. Walaupun muka saya ni nampak kebudak-budakan tapi saya adalah seorang yang sangat tegas dan sinis pada orang yang tak menghormati diri dia apatah lagi orang lain. Lu fikirlah sendiri wahai lelaki ego.

p/s; terpaksa redah jem teruk dalam perjalanan balik rumah semalam hampir satu jam. Alhamdulillah selamat sampai.